Mycteroperca microlepis

Mycteroperca microlepis

Klik op de foto's voor de vergrotingen

Herkomst

Atlantische Oceaan, Bahama's, Bermuda, Brazilië, Mexico, Yucatan

Categorie

Baarzen (Serranidae)

Nederlandse naam

Zwarte zeebaars, Grijze zeebaars

Synoniem

Bonaci microlepis, Serranus microlepis, Trisotropis microlepis, Trisotropis stomias

Moeilijkheids graad

8/10

Dieet natuur

Vis, garnalen, schaaldieren

Dieet aquarium

Alles eter

Voortplanting

Vrijleggers (eierleggend)

Geslachtsonderscheid

Geen uiterlijk verschil ( zie extra informatie)

Afmeting

150 centimeter

Samenstelling

Single, Harem ( 1 man met 3/5 vrouwen)

Jeugdkleed

Nee

Karakter

Vreedzaam

Gedrag tegen soortgenoten

Mannen onderling zijn vrij agressief.

Gedrag tegen medebewoners

Vreedzaam

Giftig

Nee

Riffsafe

Nee

Stroming

Matig tot sterk

Zone

Midden en boven

Temperatuur

Minimaal. 18 °c maximaal 28 °c

Zoutgehalte

Minimaal 1.022 - 1.025 maximaal (bij 25 graden C)

Extra informatie

De Zwarte tandbaars kan in kleur variëren van zwart, bruin en grijs zijn een van de variatiëkleuren.
Deze roofzuchtige baars kan zeer agressief worden als hij gehouden wordt in een te klein aquarium.
De Mycteroperca microlepis kan zeer snel van kleur veranderen en nemen vaak de kleur van de zeebodem aan om
niet op te vallen en zelf aan hun jagers te ontkomen en hun prooi te kunnen vangen
De Mycteroperca microlepis ligt vaak roerloos op een de zeebodem te wachten in plaats van te gaan jagen.
De Zwarte tandbaarzen zuigen hun prooi naar binnen en slikken hem in.
Door hun borstvinnen in verschillende standen te plaatsen kunnen zij doodstil in het water blijven liggen/hangen of
voorzichtig achteruit zwemmen/ te bewegen.
De Zwarte zeebaarzen worden allemaal als vrouw geboren de mannelijke onderdelen zijn al aanwezig maar niet actief,
Ze blijven meestal een bepaalde leeftijd vrouw ( circa 5 tot 7 jaar) en de meeste gaan dan over naar de mannelijke kant, ze kunnen maar een van de twee geslachten zijn ondanks dat beide geslachtsorganen aanwezig zijn.
Niet bij kleine vissen en schaaldieren plaatsen deze worden als voedsel gezien.
Bij het consumeren van de Mycteroperca bonaci is het mogelijk om een ciguatera-vergiftiging te krijgen.
Ciguateravergiftiging geeft vooral maag-, darm- en neurologische klachten.
Ciguatera-vergiftiging komt doordat de Mycteroperca bonaci in de natuur vissen en schaaldieren eet die algen die Ciguatoxine bevatten deze giftige stof wordt door de vissen en schaaldieren niet afgebroken waardoor concentratie van het gif groter wordt in de vissen en schaaldieren.
Ciguatoxine is hittebestendig en wordt niet onschadelijk gemaakt bij het koken of bakken van de vis.
De Mycteroperca bonaci is een van de grotere rovers die de besmette vissen en/of schaaldieren eet en hierdoor zelf ook giftig/besmet kan worden.
In diverse landen is de Mycteroperca bonaci een comsumptievis
Alleen houden met robuuste vissen van minimaal dezelfde afmetingen.

Foto's Aquagids in Dierentuin Blijdorp

Terug naar Baarzen